Opera Moniuszki

W 1833 roku Antonio Corazzi z Livorno wzniósł gmach Opery Narodowej w Warszawie. Operę zainaugurowano premierą Cyrulika sewilskiego Gioacchino Rossiniego.

W 1837 roku po edukacji muzycznej w Niemczech powrócił do kraju Stanisław Moniuszko. Dziesięć lat później napisał najwybitniejszą romantyczną operę polską Halkę. Była to opera w dwóch aktach, wystawiona w Wilnie. Następna wersja, czteroaktowa, została wystawiona 10 lat później w Warszawie. Opera ta jest uznawana za najwybitniejszą polską operę narodową. Stanowi muzyczne połączenie polskiej tradycji ludowej – poloneza, mazura i dumki. Wykorzystuje najlepsze techniki kompozytorskie ówczesnej opery – partie wielogłosowe, tańce, arie w rytmie muzyki ludowej, recytatywy i inne fragmenty muzyczne.

Libretto Halki, autorstwa Włodzimierza Wolskiego, jest uznawane za jedną z najwybitniejszych form

literackich w twórczości polskich poetów krajowych tego okresu. Krytycy doszukują się w nim podobieństw na przykład do Fausta Goethego^[8]. Następne opery Moniuszki to Flis i Straszny Dwór. Libretto napisał Jan Chęciński. Przesycone jest ono aluzjami antyzaborczymi i prosarmackimi. Premiera Strasznego Dworu odbyła się w 1865 roku. Wywołała wielki aplauz, lecz cenzura carska zdjęła ją po kilku przedstawieniach. Stworzona przez Moniuszkę forma opery narodowej silnie oddziaływała na operę rosyjską. Wzorowali się na nim m.in. Aleksandr Dargomyżski, Aleksandr Borodin i Nikołaj Rimski-Korsakow.

~Źródło: Wikipedia